Gemeentelijke Administratieve Sancties voor minderjarigen?

Ter tafel ligt een wetsontwerp over de gemeentelijke administratieve sancties.  Het Kinderrechtencommissariaat is tegen de leeftijdsverlaging van de GAS naar 14 jaar. Want dit druist volledig in tegen één van de aanbevelingen van het VN-Comité voor de Rechten van het Kind. Het Comité uitte al grote bezorgdheid over de mogelijkheid van gemeenten om administratieve sancties op te leggen aan kinderen voor antisociaal gedrag buiten het jeugdrechtssysteem om.

Objectieve redenen om de leeftijd te verlagen en dit te rechtvaardigen zijn er vandaag niet.

Bij de toepassing van de GAS voor minderjarigen zijn veel juridische bezwaren.

• In het wetsontwerp blijft de term overlast vaag en opent de deur voor willekeur. Wat met het fundamentele grondrecht van rechtszekerheid?
• Wat geldt waar?  Reglementen kunnen verschillen van gemeente tot gemeente, maar ook van wijk tot wijk of van straat tot straat.
• Vrij spel voor interpretatie door de vaststellende ambtenaar. Want de ‘sanctioneerbare gedragingen’ in de verschillende gemeentelijke politiereglementen zijn ruim omschreven en dus vrij voor interpretatie.
• De gemeente en zijn ambtenaren zijn rechter en partij tegelijk: een schending van het principe van de scheiding der machten.
• Als minderjarigen een beroepsprocedure bij de (jeugd)rechtbank opstarten tegen een opgelegde GAS, riskeren ze tegelijk meer ingrijpende jeugdbeschermingsmaatregel.
• De bemiddelingsprocedure is zeer beperkt ingevuld.
• Kinderrechten- en mensenrechteneducatie is verplicht voor alle professionals die met kinderen en jongeren in contact komen, dat stelt het VN-Comité voor de Rechten van het Kind. Dus ook voor GAS-ambtenaren.
• Een procedure van ouderlijke betrokkenheid kan, maar is niet verplicht. Daarover beslist de ambtenaar. Ook beslist de ambtenaar of hij tevreden is over de educatieve maatregelen die opvoedingsverantwoordelijken nemen en de zaak al dan niet afsluit. Een open deur voor discriminatie?
   

Jongeren die buiten de lijnen kleuren, worden opgevangen binnen het jeugdrecht. Waarom het bestaande jeugdrechtsysteem niet versterken?

Kortom een leefbare stad vraagt meer dan symptoombestrijding. We blijven ervan overtuigd dat het systeem van de GAS niet de manier is waarop je minderjarigen die antisociaal gedrag vertonen opnieuw met de samenleving connecteert.
Een proces van stereotypering en eenzijdige beeldvorming dreigt te resulteren in de maatschappelijke uitsluiting van bepaalde groepen mensen met (leeftijds)discriminatie tot gevolg.

Daarom vragen we om als overheid eerder te kiezen voor een inclusief beleid waar ook plek en ruimte is voor kinderen en jongeren en hun betekenissen van de publieke ruimte.

Tot op vandaag menen we dat een overheid via de GAS voor minderjarigen noch het belang van het kind noch het belang van de samenleving waarin dat kind opgroeit dient.